Dijital Kültürde Kültür Aktarımı: Rafadan Tayfa Animasyon Dizisinde “Aşure Günü” Örneği

334 Erkan ASLAN T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı bir sanat dalında uygulanırsa, başka sanat dallarına da kaynak teşkil edebileceğidir. Örneğin Türk halk hikâyeleri birçok kez Türk sinemasında yer bulmuştur. Bunun sonucunda birçok şarkıcı yaptığı şarkılarda aşkı, Mecnun gibi karakterlerle özdeşleştirmektedir. Bu nedenle kültürel öge- lere animasyon gibi yapımlarda yer verilmesiyle, geleceğin sanatçısı, müzisyeni, senaristi vb. olacak çocuklara, kültürü bir fikir kaynağı olarak görme düşüncesi aşılanabilir. Bugün bir senaristin, şarkıcının veya sanatçının kültürel bir alt yapıya sahip sanat eseri üretebilmesi her şeyden önce kültürü bilmesini gerektirir. Örneğin heykeltıraşın bir masal kah- ramanını heykele uyarlayabilmesi, o kahramanı bilmesi ile mümkün olacaktır. Günümüz sosyal yaşamında bu tür bilgiler büyük oranda aileden okula geçmiş bulunmaktadır. Bu nedenle okul- da öğrenilen bir bilginin sinemaya, animasyona ya da resme dönüşmesi oldukça ihtimallidir. Bu durum da gösteriyor ki bütünlükçü kültür korumada en önemli kanallardan biri eğitim sistemidir. Eğitim sisteminde kültürün var olması ise, her şeyden öte zorunlu halk bilimi dersinin 6 varlığına bağlıdır. Böylesi bir bilinç ancak bu şekilde oluşabilecektir. KAYNAKLAR • And, Metin (2007). Ritüelden Drama Kerbelâ-Muharrem-Ta’ziye. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. • Aral, A. Erman (2015). “Uygulamalı Halk Bilimi Açısından Eğitim Sürecinde Dede Korkut”. Ege Üniversite- si Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi. S.15/2 (Kış). s. 123-138. • Aslan, Erkan (2015). “Sahte Folklor- Uygulamalı Folklor Kavramları Arasında Animasyon Filmler”. Keloğ- lan Animasyon Filmi Örneğinde Kültürel Animasyon ve Kültür Ekonomisi. • Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türk Halk Bilimi Ana Bilim Dalı Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. • Ekici, Metin (2015). “Derleme Yöntem ve Teknikleri”. Türk Halk Edebiyatı El Kitabı. Editör: M. Öcal Oğuz. Ankara: Grafiker Yayınevi. s. 417-438. • Koven, J. Mikel (2014). “Halk Bilimi Çalışmaları, Popüler Film ve Televizyon: Gerekli Bir Eleştirel Araştır- ma.” Uygulamalı Halk Bilimi . Haz.: M. Öcal Oğuz vd. Ankara: Geleneksel Yayıncılık, s. 118-138. • Kutlu, M. Muhtar (2009). “Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunmasında Eğitime Yönelik İlk Adım: Halk Kültürü Dersi”, Millî Folklor, S. 82, s. 13-18. • Metin, K. Ali (2016). Dijital Mekânda Öznenin Yeri ve Sanatın Muhafazası. Hece Dergisi Dijital Sayısal Kültür Özel Sayısı, S. 234-235-236. s. 583-590. • Oğuz, M. Öcal (2013). Küreselleşme ve Uygulamalı Halk Bilimi. Ankara: Akçağ Yayınları. • Ong, J. Walter (2013). Sözlü ve Yazılı Kültür Sözün Teknolojileşmesi. İstanbul: Metis Yayınları. • Özön, Nijat (2000). Sinema, Televizyon, Video, Bilgisayarlı Sinema Sözlüğü. İstanbul: Kabalcı Yayınevi. • Samancı, Özge (2004). Animasyonun Önlenemez Yükselişi. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları. • Türkoğlu, Tanol (2013). Bilgi Toplumunda Dijital Kültür. İstanbul: Beyaz Yayınları. 6  Millî Eğitim’de halk kültürü dersi konusu ile ilgili ayrıntılı bilgi için bk. (Kutlu, 2009).