Gelenek, Görenek ve İnançlar

368 Prof. Dr. Ceyhun Vedat UYGUR T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı KAYNAKÇA • AHMEDOV, A. (1995). Türki Tilderindegi Tabu men Evfemizmder. Almatı: Ğılım. (İlk basım: 1973 Tabu i Evfemizmı v Kazahskom Yazıke. Alma-Ata. • AKPINAR, T. (1989). “Dünyada ve Türklerde Ağza Alınması Yasak (Tabu) Kelimeler”. Folklor ve Etnog- rafya Araştırmaları. İstanbul: Anadolu Sanat Yayınları, Erenler Matbaası. • AKSAN, D. (1982, 1989, 1990). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim C 3. Ankara: TDK. Yayınları. • BİLGİNER, H. (2001). Batı Dillerinde ve Türkçede Güzel Adlandırmalar. Türk Dili, S 598. • ÇAĞATAY, S. (1974). “Türk halklarında Tabu ve Örtmece (Euphemism) Sözler, Türklerde Batıl İnançlar Arasında Tabu”. Millî Folklor Enstitüsü, I. Uluslararası Türk Folklor Sempozyumu. Ankara. • DEMİRCİ, K. (2008). “Örtmece (Euphemism) Kavramı Üzerine”. Milli Folklor, C 10/77, Ankara. • GÜLENSOY, T. (1999) “Türk kişi Adlarının Dil ve Tarih Acısından Önemi”, Türk Dili , S. 565, Ocak, Ankara. • GÜNER DİLEK, F. (2007). “Altay Türkçesinde Ölüm Kavramını Anlatan Sözler ve Söz Kalıpları”. Bilig Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 42. • KİLLİ, G. (2006). “Hakas Türkçesinde Tabu Sözler ve Örtmece”. Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, C 3, 3. • KOÇ, A. (2010). “Hastalık İsimlerinde Örtmece”. Türk Dünyası Araştırmaları, 188. • KRÖLL, H. (1984). O eufemismo e o disfemismo no Portuguese moderno. Lisbon: Instituto de Cultura e Lingua Portuguesa. • MAMBETOV K. (1995), Karakalpaklardıñ Etnografiyalık Tariyhı , Nökis “Karakalpakstan”. • OYARKILIÇGİL, Ateş A. (1996). “Dilde Tabu ve Örtmecenin Yeri Üzerine”. Dil Dergisi, 49. • ÖZYILDIRIM, Işıl İ. (1996). “Türkçe’de Örtmece Sözcükler Üzerine bir Araştırma”. Dil Dergisi, 50. • ÜSTÜNER, A. (2009). “Örtmece Sözlerle İlgili Terimler”. TurkishStudies, 4/8. • VARDAR, B. (1982). Dilbilimin Temel Kavram ve İlkeleri. Ankara: TDK Yayınları.