Gündelik Hayatta Ötekinin İnşası İzmir Metrosu Karikatürleri Örneği

256 Gürol PEHLİVAN T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı reket söz konusudur. Kültürler, öncelikle, kendilerini inşa etmek için doğadan farklılaşırlar. An- cak sonrasında bu kimliği doğayla karşılaştırarak “doğallaştırma” yoluyla meşrulaştırırlar (Fiske 1996: 158). Burada iki kavram oluşur: a. Doğa, bu çıplak gerçekliktir, b. Doğal: Kültürün doğadan yarattığı anlamdır ve kültürel bir üründür. Kültürün bütün çabası, “doğal”ı “doğa” olarak göster- mektir. Lévi-Strauss, bu bağlamda özellikle yemek pişirme ve yiyecekle ilgilenmiş ve bu kültürel olayın özünde “Çiğ” ve “pişmiş” olarak isimlendirilen iki kategorinin yattığı savını öne sürmüştür (Özbudun vd. 2007: 202-203). İzmir metrosundaki karikatürleri bu bağlamda tahlile tâbi tuttuğumda şu kategorilerin var olduğunu görüyorum: Metro: Dışarısı Tren: İstasyon Kamusal Alan: Özel Alan Gelenek: Rock Sakin: Taşkın Olgun: Genç Dişil: Eril Kurallar ve Düzen: Anarşi Kent: Kır Kültür: Alt Kültür İnsanilik: Zalimlik Güvenlik: Tehlike Eğitim (bilgi): Cehalet Pasif Tutum: Şiddet İyi: Kötü YAŞAM: ÖLÜM KÜLTÜR/ TOPLUM: DOĞA Açıkça görüleceği üzere, soldaki kategori olumlanan yapıya aittir. Bu bağlamda rockçı gencin bulunduğu kategori “Doğa” kategorisidir. Metro, kültürün belirlediği “doğru”lar çerçeve- sinde işlemesi istenen bir toplumsallığın merkezindedir. Doğruluk elbette toplumsal bir inşadır ve üretimi ile dağıtımı toplumdaki iktidarın devamında merkezî bir konumdadır (Fiske 1996: