Halk Kültürünün Ve Geleneğin Tiyatro Sanatının Araçlarıyla Yeniden Üretimi Ve Geleceğe Taşınması

68 Nuray ÇIRPICI - Şaziye DAĞYAPAN T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı Cuma Boynukara’nın kaleme aldığı MEM ile ZİN ise; Mezopotamya bölgesinde, halk arasında yüzyıllardır söylence şeklinde anlatılan ‘Mem ile Zîn’ efsanesini konu almaktadır. (Gör- sel-12) Oyunda, Mem ile Zin’in, sonu ölümle biten aşk hikâyesi anlatılır. Tragedya formunda yazılmış eser, halk kültürümüze ait unsurlardan biri olan, aynı zamanda, Somut Olmayan Kültürel Miras Ulusal Envanterimizde de kayıtlı bir unsur olmasıyla da önem taşıyan, görkemli bir nevruz töreni ile başlamaktadır. Bu yönüyle aynı zamanda, toplumsal uygulama, ritüel ve şölenlerimiz- den birini yansıtan bir içerik ve görsellik de kazanır. 3.3. Felsefeleriyle Anadolu Kültürüne Yön Veren Önemli Şahsiyetler Turgay Nar’ın yazdığı CAN ATEŞİNDE KANATLAR’da Mevlana, Şems-i Tebrizi’yi yeni- den bulmanın simgesel yolculuğuna çıkar. Bu yolculukta Mevlana’nın yolu Hallaç-ı Mansur, Diva- ne Derviş, Ömer Hayyam, Feridüddin Attar, Zerdüşt, Yunus Emre ve Nakkaş ile kesişir. Ney ve Zümrüdüanka da kültürel kodlar olarak oyunda kullanılır (Görsel-13). Recep Bilginer, MEVLANA (ÂŞIK VE MAŞUK)’da Mevlana’nın düşünceleri, yaşam tarzı ve eylemlerini anlatır (Görsel-14). Semih Sergen, MEVLANA-AŞK VE BARIŞ ÇIĞLIĞI’nda Mevlana ile Şems-i Tebrizi’nin “aşkı”nı şiirsel bir anlatı olarak kurgulamıştır (Görsel-15). Mevlana’yı konu alan tüm oyunlarda başat kül- türel öğe olarak ney ve sema kullanılmaktadır. (Görsel-13/Can Ateşinde Kanatlar) (Görsel-14/Mevlana) (Görsel-15/Aşk ve Barış Çığlığı) Remzi Özçelik, Hacı Bektaş-ı Veli’yi ve düşüncelerini HACI BEKTAŞ adlı oyununda ele almıştır. Orhan Asena, YUNUS EMRE’de Yunus’un ilahi aşka yolculuğunu, Yunus Emre’nin şiirle- rini de kullanarak müzikal bir oyun biçimiyle anlatırken, halk kültürümüzü biçimlendiren Yunus’un felsefesine açılır. Nihat Asyalı da, YUNUS DİYE GÖRÜNDÜM adlı oyunda, Yunus Emre’nin kişi- liğinde, tarihteki gerçek kahramanların ağalar, beyler, paşalar değil, halkın içinden çıkan sanat- çılar ve düşün adamları olduğunu müzikli bir gösteriyle anlatır (Görsel-16).