Maddi Kültür

448 Doç. Dr. Yüksel ŞAHİN T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı Yukarıda bahsettiğimiz üretim biçimleri ve ürünler çeşitlenebilir. Ancak önemli olan insa- nın bir malzemeyi işleyebilecek bilgi ve beceri ile yetiştirilmesidir. Teknolojik gelişmelere rağmen yapma etme, eyleme ihtiyacı duyulan tekstil el sanatlarında geleneğin veya günümüzün yorum- lanması iyi ve kötü örneklerle devam edecektir. Ancak özgün olanın ortaya konmasında özellikle eğitim kurumlarına kültürün yozlaştırılmaması adına önemli görevler düşmektedir. Bu bağlamda çeşitli adlar altında açılan kurslar da verilen eğitimlerin içerik, amaç ve sonuçlarının neler olması gerektiğini sorgulamamız gerekmektedir. KAYNAKLAR • Örcün BARIŞTA; Cumhuriyet Dönemi Türk Halk İşlemeciliği, Desen ve Terminolojisinden Örnekler, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara, 2001. • Ahmet CEVİZCİ; Felsefe Sözlüğü , Ekin Yayınları, Ankara, 1997. • Orhan HANÇERLİOĞLU; Felsefe Sözlüğü, Remzi Kitabevi, 2006. • Maureen LIEBL and Tirthankar ROY; “Handmade in India: Traditioanl Craft Skills in A Changing World” , (Edt. by: J. Michael Finger, Philip Schuler), Poor People’s Knowledge: Promoting Intellectuel Property in Developing Countries, Part: 2, 2004, The World Bank. • Richard SENNETH; Zanaatkâr, Çev.: Melih Pekdemir, Ayrıntı Yayınları, 2013. • Ayten SÜRÜR, Geleneksel Türk Sanatlarında Desenleme ve Kompozisyon Yöntemleri, Sanat Üzerine, Hacettepe Ünv. GSF Yayınları, Ank. 81- 89 s, 1985. • Yüksel ŞAHİN; “Zonguldak’ta Tekstil ve Moda Tarihi Müzesi Kurulması Üzerine Bir Öneri” • İnsan, Mekân, Kimlik Bağlamında Zonguldak Sempozyumu, Bülent Ecevit Üniversitesi, Zonguldak, 2016a. • Yüksel ŞAHİN; Her Yönüyle Günümüz Zonguldak İşlemeleri ve Replikalar, Ürün Yayınları, Ankara, 2016b. • Ulla THER; Türk İşlemeler Osmanlı Saray İşlemelerinden Çeyiz Sandıklarına, Çev. : Fatma Artunkal, Yeni Çiğir Kitabevi, İstanbul, tarihsiz. • Şahin Yüksel YAĞAN; Türk El Dokumacılığı, Türkiye İş Bankası Yayınları, 1978.