Türk Halk Edebiyatı

406 Mehmet TEMİZKAN T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı Arap atlar yakın eyler ırağı Yüce dağdan aşan yollar bizimdir Köroğlu’nun beyleri de Arap atlara binerler: Arap atlar a binerler Boynun sündürü sündürü (Öztelli 1972:671) Koçhisar’dan çıktım, kula at kişnedi Yağlı martin ciğerime işledi Bana ahbaplarım bir iş işledi (Öztelli 1972: 428) Aşağıdaki şiirde, bütün at çeşitleri sayılmakta, konuşturulmakta ve övülmektedir. Atlar, kahramanların kader ortağıdır; zaman zaman “Konuşan at mıdır yoksa kahraman mıdır?” sorusu akla gelir. Bu şiir, hem at çeşitlerinin ve övgüsünün hem de at ile kahraman bütünleşmesinin tipik bir örneği olması bakımından önemlidir: Kır at der ki , ben atların başıyım Ağalar elinde gezer tavus kuşuyum Issız viranede can kurtaran kişiyim Topların sesini duyduktan geri Üzengi böğrüme değdikten geri Yağız at da der ki , bağlaman beni koruya Üstüme binen yiğidi Allah koruya Gidersem ileri dönmem geriye Bir kere başımı koyduktan geri Topların sesini duyduktan geri Üzengi böğrüme değdikten geri Dor at da der ki , ben donumu satarım Üstüme binen yiğidi alır atarım Başım sıkıya gelirse ejderhayı yıkarım Topların sesini duyduktan geri Üzengi böğrüme değdikten geri