Türk Halk Edebiyatı

476 Mehmet YARDIMCI T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı Hasret-i nâre heman pervane yandım ben bu şeb Durmayıp tâ subhadek şem’a dolandım ben bu şeb Meclise teşrifini vaat etti zâlim gelmedi Bezm-i meyde hâsılı candan usandım ben bu şeb Mestolup ettikçe âhı titrerdi arz sema Gulgulü ruzu ceza hengâmı sandım ben bu şeb Ağladıkçadidelerden aktı hun seylâp gibi Ta serimden payedek kana boyandım ben bu şeb Men Hulusî’ ye derseler de yok vefa dilberde hiç Asla gelmez inan işte yandım ben bu şeb biçimindeki iki gazeli hulusinin aydın kimliğini sergileyen olgun deyişlerdir. Birçok şiiri bilinen ve yöre âşıklarınca havalandırılan güçlü söyleyişlere sahip Kâtibî’nin defterde yer alan: Çekme sitem hançerini bana yâr şimden geru Yok, imiş sende hakikat yürü var şimden geru Kalmadı tende mecalim çok zaman oldu güzel Gönlümüz yabana attı ruzigâr şimden geru İki didem boz bulanık sel olup da çağladım Ahtine kılmaz vefa dildarı andım ağladım Soyunup derviş misali aynime post bağladım Gitti namus, gitti gayret gitti ar şimden geru Seni benden ayıranın kıbleye dönsün yüzü Kör desem olsun hatadırkan ile dolsun gözü Aramıza bir dağ odu düşmanın bir kem sözü Şöyle bil kim işim oldu ahuzar şimden geru