Türk Halk Edebiyatı

482 Mehmet YARDIMCI T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı Ona emri veren Hâllaki settar Merhamet kânıdır sandım bağışlar Mademki istemiş onda hikmet var Saçı sırma sırma tel elden gitti Fehmî’ ya rüyada bildirdi Allah Uyanıp inandım amentübillah Ağlama anası da (innanillah) Biz kara giyelimal elden gitti ve, Âşıklar söz düzer amma Söylemişler hezar amma Dağ başında gezer amma Vâsıf’ ın güftesi başka diyerek şiirlerinin başka âşıklardan farklı olduğunu ileri süren Vâsıf’ın da bu dörtlükten başka bilinmeyen: Bilmem bâd-ı Şimal yoksa Cenuptur Eser serde bir muhalif yel amma Burcu bedenimde damar donuptur Gerçi havaidir mutedil amma Bendesi olduğum bir şahinşahtır Usat-ı mümin rahmeti penahtır Değil aşkım mecaz aşkı ilahtır Ederler hakkımda kâlu kıl amma Gönül mir’atın kapladı günah Velâkin afv ü gafurdur ilâh Dahi var (Lâtaknetu min Rahmetillâh) Sıratı geçemez pek müşkül amma