Türk Halk Edebiyatı

484 Mehmet YARDIMCI T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı Erbea gün kuşluğun içtükte mevtin şerbetin Duyup insan ağlayu ağlayu oldu cümle mat Boynunu eğdi bu cümle tilmizi talibleri Gözlerinden kan döküp ağlaştı Müslim müslimat Hâli kıldı mihrabı (Yarebbena) lûtf eylegil Şehr içinde bulmayız biz böyle sahib-i sâlihat Ruhı pâki-çün okunsun Fatiha ihsan edüp Ruzu mahşerde şef’i olsun Resul ü kâinat Kalmadı dünyanın ömrüeksilür âlimleri Kimseye bâki değildir ey ahî bu mümkinat Çeşm-i hûnin cem edüp yazdı Sezaî tarihin Kabrini kılın ziyaret müminin bil müminat biçiminde, Zileli müderris Hüseyin Efendi’nin ölümü için söylediği tarihe göre 1271’de sağ olan Sezaî ve Hattat Kâmilî’nin yakın arkadaşı olup Kâmilî gibi önemli bir hattat olan ve: İhtiyat et ey saba âteşi suzanımdan Yanar eflâk zemin ah ilr giryânımdan Afitap üzre heman hail olan sanmabulut Gece gündüz feryat eden firkat ile nârımdan Hikmetin sormadılar kaydile ter deman olan Sây ile ermediler matlaba düryanımdan Bu rüzumu bilecek âkil-i dâna var mı Eyledim anları ihraç bugün varımdan