Türkiye Müzik Eğitiminde Geleneksel Çalgılarımızın Yaygınlık Kazanamaması Üzerine Bir İnceleme

174 Doç. Dr. Barış KARAELMA T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı 3. Ders konuları: h. Müzik dersinde kazandırılması istenen teknik esasların bir sazla ça- lınması (ağız mızıkası, mandolin, keman, akordeon gibi.) Köy türkülerinin çalınması ve söylenmesi Köy türkülerinin öğretilmesi ve notaya alınması. 2007 yılında yapılan yüksek lisans tezinde 14 farklı Köy Enstitüsünden mezun olmuş 30 kişiye “Köy enstitülerinde müzik dersi denilince neler hatırlıyorsunuz?” sorusu sorulmuştur (Özyüksel E.G. 2007). %80’i çalgı eğitimi (bütün çalgılar) %13’ü Halk müziği eseri seslendirme Mezunların “Muzik dersinde zorunlu sınıf çalgısı olarak enstruman kullanılıyor muydu?” sorusuna; Mandolin, keman, akordeon, Piyano ağırlıklı olmak üzere az sayıda bağlama, kaval, ud çalgılarını çaldıklarını belirtmişlerdir. Köy enstitülerinin bölgenin coğrafi yapısına göre eğitim vermesi göz önünde bulundurul- duğunda enstitüler arasında küçük uygulama farklılıklarının olması beklenen bir durumdur. Bu farklılık gerek müzik gerekse çalgı eğitimi için de söz konusudur. Bazı enstitülerdeki müzik ders- lerinde bölgenin mahalli sanatçılarından yararlanıldığı görülmektedir. Ruhi Su ve Aşık Veysel’in Ankara Hasanoğlan Köy Enstitüsünde, yine Aşık Veysel (Uçan- 2016) Eskişehir Çifteler ve Samsun Ladik -Akpınar Köy Enstitüsünde usta öğretici olarak görev yapmış, bağlama ve halk türküleri öğretmişlerdir. Âşık Veysel Kara toprak şiirini Hasanoğlan Köy Entitüsünde yazmıştır. Samsun Ladik -Akpınar Köy Enstitüsünde Müstahdem kadrosunda görev yapan Âşık Veysel’in fotoğrafı o dönemki ‘Akpınar Öğretmen Lisesi Memurları’ panosunda da yer almaktadır.