Türkülerdeki Hayvan ve Bitkiler Üzerine Bir İnceleme

406 Mehmet TEMİZKAN T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı Arap atlar yakın eyler ırağı Yüce dağdan aşan yollar bizimdir Köroğlu’nun beyleri de Arap atlara binerler: Arap atlar a binerler Boynun sündürü sündürü (Öztelli 1972:671) Koçhisar’dan çıktım, kula at kişnedi Yağlı martin ciğerime işledi Bana ahbaplarım bir iş işledi (Öztelli 1972: 428) Aşağıdaki şiirde, bütün at çeşitleri sayılmakta, konuşturulmakta ve övülmektedir. Atlar, kahramanların kader ortağıdır; zaman zaman “Konuşan at mıdır yoksa kahraman mıdır?” sorusu akla gelir. Bu şiir, hem at çeşitlerinin ve övgüsünün hem de at ile kahraman bütünleşmesinin tipik bir örneği olması bakımından önemlidir: Kır at der ki , ben atların başıyım Ağalar elinde gezer tavus kuşuyum Issız viranede can kurtaran kişiyim Topların sesini duyduktan geri Üzengi böğrüme değdikten geri Yağız at da der ki , bağlaman beni koruya Üstüme binen yiğidi Allah koruya Gidersem ileri dönmem geriye Bir kere başımı koyduktan geri Topların sesini duyduktan geri Üzengi böğrüme değdikten geri Dor at da der ki , ben donumu satarım Üstüme binen yiğidi alır atarım Başım sıkıya gelirse ejderhayı yıkarım Topların sesini duyduktan geri Üzengi böğrüme değdikten geri