Orduda Nacak Nacakçılık ve Nacakçılar

145 Ordu’da Nacak Nacakçılık ve Nacakçılar Maddi Kültür Kulakçıoğlu Selim Usta tarafından 1940-1945 yılları arasında yapıldığı tahmin edilen Ke- ser Mehmet (Muazinoğlu)’e ait Girebi, Aşağı Kızılen Köyünde bir düğünde çıkan kavgada Keser Mehmet tarafından kullanılmış, Keser Mehmet bu girebiyi orada kaybetmiş. Yıllar sonra Kadiroğ- lu Üzeyir tarafından Tophasanoğlu Kara Mustafa’ya verilmiş. Kara Mustafa’nın evi bir yangında kül olurken girebi de yanmış. Yanan girebinin işlemeleri biraz yok olsa da pelit(meşe)ten sap yapılarak Kara Mustafa’nın oğlu Avni TUT tarafından ata yadigârı olarak saklanmakta ( K.K.3). Foto 3: 1940’lı yıllarda yapılmış Keser Mehmet’e ait girebi Yukarı Kızılen Köyünde nacak ormanda ağaç ve fındık dalı kesmede kullanılırken daha sonraları kişilerin yanlarında taşıdıkları bir araç halini almıştır. Düğüne, bayrama, kahveye, pa- zara giden köyün erkekleri nacaklarını yanlarına alırlar, kimi beline sokar, kimi koltuğunun altına koyar kimisi de sırtına düz bir şekilde koyarak kollarından geçirip bu şekilde yürür. Yaşlılar ço- ğunlukla değnek olarak kullanır. Kahvelerde ve evlerde gelen misafirlerin nacaklarını asacakları yerler vardır. Nacak taşımak ve bulundurmak bir gelenek haline gelmiştir. Farklı ebatlarda yaptırı- lan nacakların üzerindeki işlemeler ayrı bir önem taşır. Bazılarının üzerlerine isimler yazılar, bazı kişiler işlemeleri kendisi yapar. Nacağın üzerindeki işlemeler ve kalitesi sahibi hakkında bilgiler verir. Kişi zenginse na- cağının da işlemeleri zor ve fazladır. Nacak babadan oğula geçen bir nesne haline gelmiştir. Genellikle evin küçük oğluna kalır ve onun tarafından hatıra olarak saklanır. Evin en güzel yerin- de çandı denilen duvara asılarak sergilenen nacak eve gelen misafirlerin huzurunda duvardan indirilir ve sahibi hayırla yâd edilir onunla ilgili anılar anlatılır.