Yörenin ürün çeşitliliği beslenmede belirgin bir yoğunluk ve zenginlik yaratmıştır. Bağ-bahçe tarımının yaygınlığına bağlı olarak sebze ve meyveler beslenmenin temelini oluşturur. Ayrıca et ve süt ürünleri de ana besin kaynakları arasındadır. Türk ve Rum halklarının kültür etkileşimleri beslenme biçimlerinde de görülür.

Manisa mutfağında ağırlık, çeşitli bitkiler ve zeytinyağlılardadır. Malatra, şevketi bostan, kazayağı, ıstırofiga, hindibağı, ebegümeci, laleotu (kapurcak), ısırgan videsi gibi doğal bitkilerden genellikle zeytinyağlı ve etli yemekler yapılmaktadır. Hindibağı ve ıstırafiga denen bitkiler salata; laleotu ya da kapurcaksa genellikle etli pide yapımında kullanılır.

Ege ve İç Batı Anadolu'ya özgü haşhaşlı ekmek-pide çeşitleri burada da yaygındır. Üzümden çeşitli biçimlerde yararlanılmaktadır. Şıra, pekmez, lokum yanında koruklardan da "ekşi bulama" yapılmaktadır. Üzüm ve çeşitli meyvelerden "ak reçel", şerbet, hoşaf ya da komposto yapılarak soğukluk olarak kullanılır. Pekmez kaynatılırken içine ayva atılarak şıra emdirilir, tatlı olarak yenir. Şıraya badem ya da ceviz konup katılaştırarak evde yapılan lokum bir tür çerez sayılır. Ancak bağcılığın azalması, ürünlerin endüstriyel kullanıma yönelmesiyle bu tür ürünler de pazardan sağlanmaya başlanmıştır.

Kaynak: Manisa Turizm Master Planı