Evvelden hazır dikilmiş giysiler yokken insanlar kendi elbiselerini kendileri dikerlermiş. Dikiş makinesinin icadı ile o yörede çokça sevilen ve mesleği terzilik olan Leyla isimli birinin bu işi istekle yaparken söylemiş olduğu türkü zamanla oyuna dönüşmüştür. Oyun, ağırlama ve yelleme olmak üzere iki bölümlüdür.

Aman makinem tombul mommul Leylam Makine geldim size Yorgunluk verme bize Ne güzel Leyla diker Yakışıyor elbise Aman makinem tombul mombul Leylam Çiçektir Leyla başı Diker burda kumaşı Tombul tombul elleri Dikiş dikiyor yakşi Aman makinem tombul mombul Leylam Makinemin ipliği Yaşlarını döktüğü Dikkat et makineme Kırılmasın ipliği Aman makinem tombul mombul Leylam Makinemiz işliyor Leyla işe başlıyor Leyla’nın yanakları Görenleri hoşluyor Aman makinam tombul mombul Leylam Makinede makara Giderim vara vara Leyla kızı yapmayın İş başında avara Aman makinam tombul mombul Leylam Makinemin halleri Kınalıdır elleri Şeyda bülbüle benzer O Leyla’nın dilleri