Kırklar, yediler gezmeye çıkmışlar. Bir sabah namazı vakti bu dedenin yattığı yere gelmişler. Sabah namazı kılmak lazım gelmiş. Fakat abdest alacak su yokmuş. Gürle Dede suyun olmadığını görünce elindeki asayı yere vurmuş ve “Gürle ya mübarek!” demiş. Bunun üzerine Gürle’nin daima bağırarak ve gürleyerek akan suyu yerden fışkırmış. Dede, suyun fışkırmaya başladığı zaman ruhunu teslim etmiş. Diğer pirler hem sabah namazlarını hem de cenaze namazını kılmışlar. Suyun başına dedeyi gömerek yollarına devam etmişler.

Kaynak: Akgül, H. (1987). Manisa Folkloru. Manisa: Manisa Turizm Derneği Yayınları.