Şeyh Lütfü, Şeyh Mahmut’un oğludur. Keşişoğlu Köyü'ne imam olarak tayin edilen Şeyh Lütfü, Cuma namazlarını görevli olduğu köyde kıldırması gerekirken şehre inip, namazını orada kılıyormuş. Köylüler Şeyh Lütfü’yü zamanın müftüsü Şeyh Nizamettin’e şikâyet ederler. Müftü Şeyh Lütfü’yü çağırtır: “Sen niye Cuma namazını köyde kıldırmıyorsun da şehre geliyorsun?” diye sorar.

Şeyh Lütfü: “Yazın köylüler buğday biçmeye gidiyorlar, kimse camiye gelmiyor. Ben de camide tek olduğum için Cuma namazını kılmak için şehre gidip şehirde namazımı kılıyorum. Kışın da tek dük bazen geliyorlar. Bazen de gelmiyorlar. Bu yüzden de kışın bazen kıldırabiliyorum, bazen de kıldıramıyorum” şeklinde cevap verir. Müftü hiddetlenir: “Yalan söylüyorsun, sen keyfin için şehre geliyorsun,  bir daha Cuma namazı vakti şehre gelmeyeceksin, köyde namazını kıldıracaksın” der ve Şeyh Lütfü’yü yanından kovar.

Gel zaman git zaman müftü Şeyh Nizamettin hastalanır, yataklara düşer. Hasta yatağında hanımından bir bardak su ister. Hanımı suyu getirir. Müftüye uzatır. Müftü bardağı alır, tam içecekken bardağın dibinde bir yılan görür. Çok korkar ve bardağı elinden atar. Yere düşen bardağa, dökülen suya bakar ki yılan yok oldu.Karısına seslenir: “Bana ibrikte su getir.” İbrikte su getirirler. Bakar ki onun içinde de aynı yılan. İbriği de atar.Tekrar hanımını çağırır: “Siz beni öldürmek mi istiyorsunuz, suyun içine niye yılan atıp bana getiriyorsunuz?” Evdekiler şaşırırlar. Hanımı: “Vallahi suda yılan yoktu. Senin yanlışın var” der.

Neyin içinde su getiriyorlarsa müftü suda aynı yılanı görür, suyu içemez.

Dayanamaz, bu defa sudaki yılana sorar: “Sen benden ne istiyorsun, niye yakamı bırakmıyorsun? Bırak da suyumu içeyim.” Yılan dile gelir: “Ben Şeyh Mahmut’um, yılan değilim. Sen benim yavruma, Lütfü’me bağırıp çağırdın, Ona çok hakaret ettin. Bu yüzden peşini bırakmayacağım” der.

Müftü bir gün sonra Şeyh Lütfü’yü yanına çağırır. Yalvararak: “Ben ettim sen etme, bak çok hastayım, dünden beri bir bardak su içemedim. Baban, ben seni kırdım diye suyun içinde yılan şeklinde gözüme görünüyor, bana saldırıyor. Bırakmıyor ki bir bardak su içeyim. Ne olursun beni affet.”

Şeyh Lütfü: “Müftü Bey, ben hakkımı sana helal ediyorum, inşallah bundan böyle hiçbir şey olmaz.” Müftü: ”Ne olur, sen kendi elinle bana bir bardak su ver de içeyim” der. Şeyh Lütfü bismillah deyip bir bardak su verir. Müftü, su bardağını alır, içersine bakar, yılanı görmeyince rahatlıkla suyunu içer.

Kaynak: Van Kültür ve Turizm Envanteri III, Halk Kültürü I, Sayfa: 145