Şam Atabekliği (1128-1154)

Suriye’de Selçuklu atabeyi, Haçlılar’la mücadelesinden dolayı “Seyf’ül-İslâm” diye anılan Tuğ-tegin’in öldürülmesi (1128) üzerine yerine geçen oğlu Tâc’ül-mülûk Böri, önce Bâtınîliğin bir kolu olarak Suriye’de gelişen İsmâilîler’le uğraştı. Çünkü bunlar Kudüs’ün Haçlı kralı ile anlaşmış, Şam’ın Frenkler’e geçmesine yardımcı bir duruma girmişlerdi. Böri, 20 bin kadar İsmâilî’yi kılıçtan geçirmek suretiyle Şam’ı kurtardı, fakat kendisi de bir İsmâilî tarafından öldürüldü (1132). Yerine arka arkaya atabey olan ve memleketlerini Zengî oğullarından korumaya çalışan İsmail, Mahmud ve Muhammed adlarındaki üç oğlundan sonra (1139), Muhammed’in oğlu Atabey Mucîr’üd-din Abak da aynı siyâseti güderek varlığını muhafazaya gayret etti. Sonunda zayıf Şam atabeyliğine Nûr’üd-din Mahmud (Musul Atabeyi) tarafından Şam’ın işgâl edilmesi ile son verildi (1154).

Kaynak:

Tarihte Türk Devletleri, C.I, Ankara Üniversitesi, Ankara 1987, s. X + 422.

Tarihte Türk Devletleri, C. II, Ankara Üniversitesi, Ankara 1987, s. VI + (423-816) + 16 Harita.

Metnin tümüne ''Şam Atabekliği'' isimli dökümandan ulaşılabilir.