Türkiye’nin Avrupa Kıtası’ndaki beş ilinden biridir. Kuzeyinde Bulgaristan, batısında Edirne, doğusunda Karadeniz – İstanbul, güneyinde Tekirdağ ile komşu olan Kırklareli, tarih öncesi çağlardan beri iskâna tabi tutulmuş önemli illerimizdendir. Neolitik çağdan itibaren (M.Ö. 6000) Kalkolitik, Tunç ve Demir Çağları’nda yoğun olarak insanların yaşadığı, ele geçen belgelerden anlaşılmaktadır. Bölgede ilk zamanlar siyasi birlik kuramamış yerli Trak toplumları, daha sonraki dönemlerde birbirinden bağımsız feodal beylikler veya şehir devletleri halinde varlıklarını sürdürmüşler, ancak kuzeyden İskit akınları, güneyden ise eski Yunan kültürel tazyiki hiç bir zaman eksilmemiştir. Bunların yanında, çok daha uzaklardan gelen Pers Kralı Darius (M.0.513) dahi bölgeyi bir süre hükümranlığı altında tutabilmiştir. M.Ö. IV. yy’da parçalanan Odrys devletinden sonra Makedonya Kralı II. Filip Kırklareli de dahil tüm Trakya’yı istila etmiştir. Daha sonra bölgede Keltler, onun akabinde de Roma egemenliği dikkat çekmektedir. M.S. IV. yy’da Ostrogotlar Trakya’yı istila etmiş, bu istila sırasında Kırklareli de önemli oranda tahribe maruz kalmıştır. Trakya M.S. 441-447 yıllarında bu kez Hunlar’ın istilasına uğramıştır. Bu istila sırasında Philipopolis (Filibe) ve Arkadiopolis (Lüleburgaz) başta olmak üzere, 70 şehir ve kasabanın tahribe uğradığı bilinmektedir. Kırklareli Bizans dönemindeki tarihi boyunca da Balkanlardan inen tehlikelerin devamlı tehdidi altında kalmıştır. İmparator I. Justinianus (527-565) mevcut surları tekrar onartmış, Vize ve Kıyıköy surlarını ise inşa ettirme gereğini duymuştur. Bölge, daha sonra sırayla Avar akınları, Peçenekler ve Haçlı istilalarına maruz kalmıştır. Kırklareli Bizanslılardan Sultan 1. Murat Hüdavendigâr zamanında, Demirtaş Paşa tarafından (H. 765 - M. 1362) alınarak, Türk-Osmanlı yönetimine dâhil edilmiştir. 1. Dünya Harbinden sonra, iki yıl süreyle Yunan işgali altında kalan Kırklareli, 10 Kasım 1922 tarihinde ebedi özgürlüğüne kavuşmuştur.
Kuzey ve kuzeydoğusunda Yıldız (Istranca) Dağlarına yaslanmış olan Kırklareli, ormanları, gölleri, Demirköy (İğneada) ve Kıyıköy sahillerinin henüz yeni keşfedilmekte olan doğal güzellikleri yanında, çok sayıdaki kaleleri, höyükleri, tümülüsleri, dolmenleri, kaya manastırları, camileri, hamamları, köprüleri ve daha pek çok kültürel değerleri ile doğa ve tarih cenneti bir bölgedir.
Her mevsim turizm hareketliliğinin yaşanabildiği kültür turizmi, mağara turizmi, av ve doğa turizmi, kamping ve karavan turizmi, gençlik turizmi ve trekking gibi turizm çeşitliliğine sahiptir.
2015 yılı adrese dayalı nüfus sayımına göre 346.973 kişilik bir nüfusa sahip olup, merkeze bağlı 7 ilçesi bulunmaktadır.
Kırklareli’nde Antik dönemden Osmanlı Dönemine kadar pek çok tarihi eser bulunmaktadır. Bunlar; Merkez İlçede, tarihi günümüzden 8000 yıl öncesine kadar ulaşan arkeolojik kazı alanları, Hızırbey Külliyesi, Askeri Tabyalar, Çeşmeler, Babaeski İlçesinde Cedit Ali Paşa Camii ve Köprüsü, Demirköy İlçesinde Fatih Demir Dökümhanesi, Kofçaz İlçesinde Tümülüs ve Dolmenler, Lüleburgaz İlçesinde Sokollu Külliyesi, Zindan Baba Türbesi, Tümülüsler, Pehlivanköy İlçesinde İstasyon Binası, Akarca Köprüsü, Tümülüsler, Pınarhisar İlçesinde Pınarhisar Kalesi, Çeşmeler, Tümülüsler, Vize İlçesinde Küçük Ayasofya Klisesi(Gazi Süleyman Paşa Camii), Vize Kalesi, Anfi Tiyatro, Çeşmeler, Tümülüsler, Kıyıköy Aya Nıkola Manastırı ve Kıyıköy Kalesi’dir.
Kırklareli’nin Doğusunda bulunan Karadeniz ile Kuzey ve Kuzey Doğusundaki Istranca Ormanları İlimize eşsiz güzellikler katmaktadır. İçinde 450 mt. si turizme kazandırılan 2720 mt. uzunluğundaki Dupnisa Mağarası, tatlı suların denize kadar ulaştığı, içinde derelerin aktığı tabiat harikası ormanlar, bünyesinde çeşitli av hayvanlarını da barındırmaktadır.
Kaynak; Kırklareli 2000 Kitabı Tarih Bölümü, Mega Basım Yayın San. 2000 İSTANBUL